“How one stupid tweet blew up Justine Sacco’s life”. Dit is de titel van een artikel uit The New York times. Justine, een Amerikaanse PR dame, stapte in 2013 in het vliegtuig naar Zuid Afrika en besloot tijdens de overstap op Heathrow nog een tweetje de wereld in te slingeren. “Going to Africa. Hope I don’t get AIDS. Just kidding. I’m white!”. Had ze dat maar nooit gedaan. Want tussen London en Kaapstad ging deze tweet viral. Toen ze 11 uur later uitstapte was haar leven zoals ze het kende voorbij.
Ik zag de tweet voorbij komen in mijn timeline en ik was verontwaardigd. Hoe kreeg ze het verzonnen, die privileged witte PR muts! De arrogantie! BOEH! Ontslaan die trut! Ach, mijn allereerste cancel geval.. Ik ben bijna ontroert.

Ben jij al lid van de cancelclub?

Tegenwoordig hoor je er bijna niet meer bij als je niet bij de cancelclub zit. Elke dag zie ik (vooral op Twitter) wel iets voorbij komen waarvan ik denk: hoe dom ben je als je dit soort bullshit verspreidt! Meestal zijn dat tweets van Klimaat Ontkenners, Corona Sceptici, Demonstratie Boeren of Pro Zwarte Pieters. Afhankelijk van mijn humeur type ik een snerende opmerking of ik negeer het en scrol door. De laatste tijd doe ik het laatste, want al die negatieve energie, ik trek het niet meer.  Maar veel van mijn boze twittervriendjes zijn niet zo vergevensgezind. Op het centrale Twitterplein heeft de virtuele galg een vast plekje gevonden en deze wordt regelmatig gebruikt. Vrijheid van meningsuiting is een mooi ding, maar er zijn grenzen hè.

Veronica Inside

In ons land waren de heren van Veronica Inside ook slachtoffer van het cancelgilde. Een beetje dom was het wel. Hoe haal je het in je hoofd om tijdens het racisme debat een zwarte piet grap te maken? Ik was sowieso klaar met heel dat “ouwe jongens krentenbrood, we zitten in de kantine en gooien heel veel ongenuanceerde bullshit de ether in” geouwehoer. Heb het gewoon over voetbal, ik zit niet te wachten op jullie kijk op de wereld. Of is dat teveel gevraagd van een voetbal programma?

Natuurlijk is Johan geen racist. Maar waarom komt er dan zoveel bullshit uit zijn mond? Omdat Johan in mijn ogen de personificatie van de gemiddelde witte/blanke man is die geen idee heeft dat sommige uitspraken misschien wel eens racistisch kunnen zijn. Dit soort mannen haalt zelfs na uitleg de schouders op: “Zo bedoel ik het allemaal niet!” Tja, dan ben je uitgeluld hè!

Aan de andere kant ben ik ook geen fan van de lui die meteen opriepen om het programma te cancelen. Ik vind het lagere school klikspaan gedrag: “Juf, juf, Jantje pikte net een snoepje uit de pot, dat mag niet he?”.

Extreem

Wanneer sla je door in je activisme? Misschien als je je laat leiden door je emoties en alleen een discussie voert op basis van onderbuikgevoelens in plaats van feiten.  Ik las een verbijsterend artikel over de Amsterdamse Club De School. Een populaire progressieve club waar mensen van allerlei pluimage (zwart/wit/hetero/homo en alles daartussen) welkom was en zich veilig voelde. Maar omdat de club zich niet openlijk (via social media dus)  solidair verklaarde met de Black Lives Matter beweging escaleerde de situatie totaal. Lang verhaal kort: De club werd beschuldigd van het feit dat ze alles behalve inclusief was, personeel én bezoekers kwamen in opstand en er werd een bijeenkomst georganiseerd waar het management zich als makke lammeren naar het slachthuis liet afvoeren door de emotionele bezoekers. Het contract met het beveiligingsbedrijf, wat een (vermeend) racistisch deurbeleid zou voeren, werd dezelfde avond nog ontbonden. De samenwerking met een kunstenares werd door haar verbroken omdat ze “als geprivilegieerde witte, niet-transgender vrouw, niet kritisch genoeg was geweest”.  Hoe woke van haar. Uitkomst: de directie heeft aangekondigd op te stappen en een groepje medewerkers met nul management skills moet nu de boel draaiende houden. De conclusie is dat er uiteindelijk alleen maar verliezers over blijven. Waarschijnlijk kijken ze over een jaar terug op deze waanzin in de wetenschap dat een simpel gesprek op basis van wederzijds respect veel ellende had kunnen voorkomen.

 

Klaar met cancelen, met één uitzondering…
Ik ben klaar met de cancel cultuur. My middle name is nuance, ik verafschuw extremiteiten. Black Lives Matter, natuurlijk. Maar alsjeblieft, haal geen standbeelden naar beneden als je je niet hebt verdiept in de geschiedenis. Dan ben je namelijk geen activist, maar een domme volger.

 Ik maak echter graag een uitzondering: de stem van de Kruitvat reclame. Al jaren moeten we deze ellende aanhoren.  Elke keer als ik die schelle stem de aanbieding van de week hoor gillen krijg ik een brainfart. Het gaat door merg en been. Sorry, Hadewych, maar ik ben er klaar mee. Je bent waarschijnlijk een hele aardige vrouw en ik snap het, wekelijks een reclame maken is vast een mooie bron van inkomsten. Maar deze marteling moet stoppen! Als mijn eis niet wordt ingewilligd schakel ik de cancelmaffia in op Twitter. Aan de galg met die stem! Genoeg is genoeg.